ایزوگام چیست و انواع آن کدام است؟
ایزوگام عایق رطوبت و نم است که در صنعت ساختمان کاربرد فراوانی دارد.
تا حدود چهل سال گذشته عایق‌بندی رطوبتی ساختمان‌ها توسط آسفالت و قیرگونی انجام می‌شد و این روش‌ها معایب زیادی داشت. اما به تدریج با تولید ایزوگام و با توجه به مزایای زیاد این محصولات، عایق‌بندی ساختمان‌ها در مراحل مختلف از مرحله‌ی پی و فونداسیون گرفته تا ایزولاسیون دیوارها، عایق کاری سرویس‌های بهداشتی و پشت بام‌ها و… توسط این محصولات صنعتی انجام می‌شود. تولید داخلی این محصول سالهاست که در ایران به خودکفایی رسیده است. علم نوین نانو با استفاده از فن آوری های رایانه به افزایش دانستنیهای روز کمک کرده است.
اساس تقسیم‌بندی
ایزوگام‌ها انواع مختلفی دارند و برای مصارف مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرند. انواع آن بر اساس نوع مواد اصلی تشکیل دهنده، تعداد لایه‌های تشکیل دهنده، نوع روکش و موارد دیگر تقسیم‌بندی کرده اند.
با توجه به تولید ایزوگام‌های مختلف برای قسمت‌های متفاوت ساختمان، برای اجرای انواع آن، سطح مورد نظر را میبایست به طور دقیق و کامل بررسی کنید و عایق مناسب آن را انتخاب کنید.
انواع ایزوگام براساس ماده تشکیل دهنده
یکی از مهمترین تقسیم بندی های انواع این محصول بر اساس مواد اولیه ی تشکیل دهنده ی آنها انجام شده است. بر این اساس، ایزوگام ها به دو نوع تقسیم شده اند که عبارتند از:
ایزوگام پلیمری (BPP)
ماده اصلی تشکیل دهنده نوع پلیمری، قیر خالص ۷۰-۶۰ است و این قیر از تقطیر نفت خام در پالایشگاه به دست می‌آید. در اثر حرارت دادن نفت خام در پالایشگاه، بنزین، حلال‌های نفتی، نفت چراغ، نفت گاز و دیگر روغن‌های سبک آن در برج‌های تقطیر جدا شده و در گرمای بیش از حدود ۳۸۰ درجه (در فشار عادی) قیر آن به جا می‌ماند که به صورت جامد یا نیمه جامد است.
علاوه بر قیر خالص ۷۰-۶۰ در تولید این نوع، مواد دیگری شامل: تیشو، پلی استر، پودر تالک ، پلاستیک پشت لایه ایزوگام، فیلم پلی اتیلن، مواد APP درجه ۱ و ۲، لایه آلومینیم ۱۶-۱۴ میکرون، پوشال گونی پلاستیکی در دستگاه ساخت پلیمر مخلوط و پخته می‌شوند. ترکیب همه‌ی این مواد با هم لایه‌ای محکم ایجاد می‌کند که از نفوذ هرگونه رطوبت جلوگیری می‌کند. حاصل پخت این مواد مایع پلیمر است که در اصطلاح عامیانه «شیره‌ی ایزوگام» نیز گفته می‌شود. سپس در خط تولید ایزوگام این مایع به لایه‌ی ایزوگام تبدیل می‌شود.
ایزوگام پلیمری نسبت به ایزوگام دمیده طول عمر و داوم بیشتری دارد و از مقاومت بسیار بیشتری نیز برخوردار است.
ایزوگام دمیده (BOF)
ماده اصلی تشکیل دهنده ایزوگام دمیده، قیر دمیده شده است که این قیر نسبت به قیر خالص، درجه نفوذ کمتری دارد. علاوه بر این، قیر دمیده که درجه نرمی بیشتری نسبت به قیر خالص دارد، نسبت به تغییرات دما نیز حساسیت کمتری از قیر خالص دارد. قیر دمیده از دمیدن هوا به یک مازوت یا نفت کوره‌ای به دست می‌آید. به این صورت که هوای داغ با دمای ۲۰۰ تا ۳۰۰ درجه سانتی‌گراد توسط لوله‌های سوراخ‌دار به محفظه حاوی مازوت دمیده می‌شود. در اثر انجام این فرایند، اتم‌های هیدروژن موجود در مولکول‌های هیدروکربورها، با اکسیژن هوا ترکیب می‌شود و با تشکیل آب، عمل بسپارش اتفاق می‌افتد و پس از عمل بسپارش، تبدیل به قیر دمیده می‌گردد. قیر دمیده تولید شده به افزایش هیچ ماده‌ای نیاز ندارد و به صورت مستقیم وارد دستگاه خط تولید ایزوگام می‌شود.
علاوه بر قیر دمیده، مواد دیگری شامل: تیشو، پلی استر، الیاف، لایه آلومینیم ۱۶-۱۴ میکرون، پلاستیک پشت لایه ایزوگام، و پودر تالک نیز در تولید محصول دمیده به کار می‌روند.
این کالا در ساختمان‌سازی کاربرد چندانی ندارد و در مکان‌های با رطوبت کم و تغییر زیاد درجه حرارت به کار می‌رود. بنابراین بیشتر در باتری اتومبیل، اندودکاری و ساخت ورق‌های پوشش بام استفاده می‌شود. لازم به ذکر است، نوع دمیده نسبت به ایزوگام پلیمری کیفیت کمتری دارد و طول عمر آن نیز کوتاه‌تر است.